اولین پادشاهی که جشن های نوروزی را مرسوم کرد

برگزاری جشن نوروز از زمان کدام پادشاه مرسوم شده است؟

پاسخ به این نوع سوال ها از دو طریق ممکن است:
1- تاریخ معتبر، مستند و قابل دفاع از طریق اسناد و مدارک علمی (کتیبه ها و ...)

2- اسطوره ها، داستان های ملی و باستانی. انطباق این دو نوع اسناد و مدارک، بسیار مشکل، اما آرزوی محققین می باشد. اگر محققین نمونه های قابل انطباق که قابل دفاع علمی باشد را بیابند، نوع سومی ایجاد می شود که بسیار قابل توجه خواهد بود.

از نظر منابع مستند تاریخی، از مراسم نوروز در ایران باستان ما فقط از دوران ساسانیان به صورت مشخص نقل شده است. متاسفانه از تاریخ اشکانیان اطلاع دقیق وجود ندارد.

 درباره هخامنشیان فقط آمده است که یکی از پایتخت های آنان پاسارگاد بوده و در "تخت جمشید" مراسم نوروز را برگزار می نموده اند. در این صورت باید به "داریوش" و فرزند او "خشایار شا" توجه نمود زیرا آنان "تخت جمشید" را بنا نهاده اند. از زمان مادها و "کوروش هخامنشی" کتیبه هایی باقی نماده که از آن بتوان شرح مراسم نوروز را دریافت.
نکته مهم این است که "جشن" در ایران باستان به معنی نیایش دسته جمعی- عمومی- در فضای باز و با آداب و رسوم خاص بوده است. و به معنی و مفهوم طرز فکر و رفتارهای غیر مذهبی-و یا کمتر مذهبی- نبوده است.

از نظر تاریخی اساطیری، اول بار توسط "جمشید"، "جشن نوروز" معمول گردید و لازم است در این باره به کتب معتبر در توضیح و تفسیر لغات و اصطلاحات و اسامی باستانی مراجعه نمایید. مسلما مطالعه دقیق قسمت اول شاهنامه فردوسی مفید است.

در واقع این نوع جشن ها نشانه همبستگی و پیوند انسان و طبیعت بوده است. در چنین شرایطی، اجرای مراسم، باید با دعاهای مذهبی توام باشد و از رفتارهای ناشی از اجرای دستورهای "اهریمن" (به تعبیری و با کمی تغییر) باید خودداری نمود. شادی و طرب معنوی، زمان دیدار دوستان در طبیعت و فصل تازه، از ضروریات بوده است. در اساطیر، شاهان به رفع مشکلات مردم و تهیه ارزاق برای عامه مردم در این زمان می پرداخته اند.